Masz na imię Nie Wiem,
bo gdy tylko zdobywam się na dotyk,
odsuwam dłoń w obawie, że opadnie
ostatni płatek wiśni.
Dojrzewam w cieniu Twojej idealnej śmierci,
karmię usta wiatrem, przynoszącym z zachodu wieść,
że język jest w stanie Cię pomieścić, masz go u swych korzeni,
to Twój pokarm, który chowasz w pestce
przed moim głodem, jednym słowem za dużo.
Natalia Kubicius: studentka filologii polskiej, redaktorka i korektorka. Swego czasu poetka, ostatnio bardziej prozaiczka. Marzy o wydaniu powieści fantasy i podróży na Islandię.