zaczynam się w środku
w środku zdania
w środku sensów
w kłębowisku stu kontekstów
tętni sobie centrum trwania
małej mnie
punkt przed rozstajem dróg
punkt między piersiami
punkt ponad zdaniami
kropkuję życiowy cud
wypij mnie
zaczynam się w środku
trzymam rękę przed brzuchem
przed kolejnym wybuchem
jestem centrum snów
zelma
jestem strateżką:
system nie przewidział
że można go
autystycznie rozkminić
nie-nie
nie jestem kolorem
niebieskim
jestem więcej niż tęczą
białym światłem
które nie razi
złożonym z barw
kolęda
jest miejsce w sercach dla ciebie
zielone światło w gospodzie
zimno
poprawa interakcji społecznych: wątpliwa
ZUS jest suką
musi to przeczytać od psychiatry
żebym dostała
zniżkę na życie
komunikat
Drogi sąsiedzie z bloku B
który rozświetlasz
noce mocnym
światłem, na które nawet rolety nie działają: jestem
autystyczna i mnie to
boli. Kupię sobie opaskę
na oczy i zasłonę blackout, ale chciałabym, żebyś
uszanował, że noce są ciemne.
Pozdrawiam,
Klaudia
lista
nigdy nie byłam tak silna w zagubieniu
śpiewaniu moich brzydkich nut
mruczeniu sobie na dobranoc
zmartwychwstawaniu rano
tworzeniu równej serii blizn
zapominaniu jak mam żyć
pewności, że niczego nie wiem
tonięciu w studiowaniu siebie
szanowaniu lęków
wyrażaniu gniewu
tyle już zgromadziłam
wątpiąc w siłę przekazu
w ciasnym kręgu obaw
szukam orgazmu
zmiany w dnie miednicy
przełącznika w głowie
rozwiązania przyczyn
w otwartą odpowiedź
nowej skóry i przyjaciół
imprez do rana
stylu
gwiazd
kwiaty kwiaty kwiaty
kielich kwiatu i nierówne liście to moje słowa
dojdź o co chodzi skoro zgubiłam logikę
nie mam stylu, włączam strumienie
bogate w przekazy podprogowe
jak kąpiel w sosie własnym
zanurzaj się po sensy
teraz zasnę
ty pij
jestem spektakularna
czy znasz ten stan, kiedy słowa zmieniają rzeczywistość?
namacalnie, natychmiast.
nagle czytasz coś, co wyjaśnia wielowątkowość twojego zagubienia
czytasz więcej, zamieniasz się miejscem ze słowami.
zostałaś spisana, choć to jest o całym spektrum osób
Klaudia Lewandowska – autystyczna głosiara i tekściara
Grafiki: Krysia Wojtas – studentka twórczego pisania i kultury mediów. Uwielbia oglądać filmy i seriale animowane, podziwiać ilustracje i książkowe okładki, przy okazji ćwicząc swoją silną wolę, żeby ich wszystkich nie kupić. Czasami coś pisze, ale częściej rysuje. W swoim życiu zdążyła już zapełnić kilka szkicowników, które do tej pory tylko zbierały kurz na półkach.